Sonbahar

Fânî ömür biter. Bir uzun sonbahar olur.

Yaprak, çiçek ve kuş dağılır, tarümar olur.

Mevsim boyunca kendini hissettirir vedâ;

Artık bu dağdağayla uğuldar deniz ve dağ.

Yazdan kalan ne varsa olurken haşir neşir;

Günler hazinleşir, geceler uhrevileşir;

Teşrinlerin bu hüznü geçer tâ iliklere.

Anlar ki yolcu yol görünür serviliklere.

Dünyanın ufku, gözlere gittikçe târ olur,

Her gün sürüklenip yaşamak rüha bâr olur.

İnsan duyar yerin dile gelmiş sükûtunu;

Bir başka musikiye geçiş farzeder bunu;

Teslîm olunca vâdesi gelmiş zevâline,

Benzer cihâna gelmeden evvelki haline.

Yaprak nasıl düşerse akıp kaybolan suya

Ruh öyle yollanır uyanılmaz bir uykuya:

Duymaz bu ânda taş gibi kalbinde bir sızı;

Fark etmez anne - toprak ölüm mâceramızı.

Y.K. Beyatlı