Yaylalar

Yola düştü yine seve inana,
Kıyında koyununu açtın Sinan'a
Ahı minarece yükselen bana
Kubbe kubbe vuslât yetir yayalar

Çilem kavuşmayı hak etti yine,
Hasret iç kapıma tak etti yine.
Kat ister seline ister yeline,
Beni sevdiğime götür yaylalar.

Yanındayken kimler ile yarışmam,
Onsuz cennet olsa gülmem barışmam,
Bir esersem kıracağım karışmam,
Dallarını çıtır çıtır yaylalar.

Cümle halkın kucak açsın sevgime.
Beni bas bağrına, deme; kim kime.
Siğnen kâğıt olsun benim, derdine.
Yaz sapanla satır satır yaylalar.

Hamurunu boz toprakta yoğurdun.
Kulağıma, "Yeşil" diye çağırdın.
Anam beni ne gün için doğurdun,
Anam benim, anam bozkır yaylalar.

Bitmez susuzluğum gitmeli biraz,
Baharsın, ha gayret, kış içinde yaz.
Bir göğüsten üzüm, dudaktan kiraz.
Yiyeyim ben kütür, kütür yaylalar.

Gökten bir evvelki kat, toprak sedir.
İletin tanrıya kulların bir bir.
Bakma başkasına: sıra benimdir;
Gözetme hiç gönül hatır yaylalar.

Bor bülbülü baş ucumda şakısın.
Uşak kızı gelsin beni dokusun.
Ömür yetmez; "Ömer" yetmez okusun,
Emrahı, Yunusu getir yaylalar.

Ben dinlemem gönül hatır yaylalar.
Ya kırk katır, ya kırk satır yaylalar.
Ya beni yarime götür yaylalar.
Ya yolda aklımı yitir yaylalar.

B.K. Çağlar