Rüzgâr

Akşamla yamaçlar küsüp olmuş gene mosmor,
Geçmiş günü rüzgâr oluyor yada vesile,
İnsan göçüyor hergün ölüm vesvesesile;
Ruhumda alevlendi o hiç sönmiyecek kor.

Kafi deme, yor kendini ey hasta gönül yor
Birgün gene mes'ut olabilmek hevesile
Şahlanddı elem rugârın azgın nefesile
Sevmek ne kolay şey, ve unutmk ne kadar zor.

Bozkırların esmekte o feryadı denizden;
Bir şey koparak savruluyor benliğimizden;
Ağlar gibi mazi korunun iç çekilişinde.

Kalb ağrıma bir türlü deva etmiyecek kâr
Ömrün çölü hülyalarımın geçti peşinde.
Bir nam anıyor, bak gene rüzgâr, gene rüzgâr.

Edip Ayel